بازکاوی مؤلفه های جهانی هویت ایرانی ـ اسلامی در مثنوی معنوی مولانا

گسترش فناوری های نوین ارتباطی و فراگیر شدن کاربرد این فناوری ها در سطح جهان، حتی در فقیرترین و دورافتاده ترین کشورها، موجب شده است که همه¬ی جوامع به امکاناتی به مراتب بیشتر و پیشرفته تر نسبت به گذشته¬ی نه چندان دور برای ارتباط با دیگران دسترسی داشته باشند. صرف نظر از اینکه چه کسانی از آن سود برده یا زیان دیده اند، تأثیر این پدیده بر زندگی انسان ها در سراسر جهان چنان گسترده است که تحقیق درباره¬ی پیامدهای آن را ضروری می سازد. «زبان و ادبیات»، از جمله موضوعات مهمی است که قطعاً در بحث جهانی-شدن و مطالعه¬ی ابعاد گوناگون آن از ارزش بالایی برخوردار است، بویژه از این حیث که همواره هر اثر ناب ادبی و هنری ذاتاً قابلیت جهانی¬شدن و مخاطب جهانی پیدا کردن را دارد. زبان و ادبیات فارسی نیز از این قاعده مستثنا نیست؛ بخصوص از این دیدگاه که پیشینه ای افتخارآمیز و کهن دارد و نمایندگان فکری و ادبی آن جایگاهی ممتازی در سطح جهان دارند. آثار ادب فارسی بسیاری از مؤلفه های شاهکارهای جهان را هم در صورت و هم در معنا در خود دارند. «مثنوی معنوی»، نمونه ای از حاصل نبوغ و شناخت شهودی ملّت ایران است و به علت دارا بودن تجربه های ناب و آموزه های متعالی انسانی، دلپذیرترین و جذاب ترین متن در تناسب با  ناخودآگاه و خودآگاه ذهن بشر است. این پژوهش در پی مطالعه و شناخت ابعاد گوناگون جهانی¬شدن و نسبت آن با قلمروهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مختلف ـ با تأکید بر بُعد فرهنگی ـ است. بر این اساس، طرح پژوهشی حاضر به دنبال پاسخگویی به این پرسش¬های کلیدی است که شاخصه های اصلی هویت ملّی ایرانیان ـ با تأکید بر شاخصه-های ایرانی و اسلامی ـ کدام¬اند و چگونه می توان آن¬ها را با بهره مندی از ساختارهای فکری و ظرفیت های فنی موجود، بُعدی جهانی بخشید.